RKO nie takie samo w każdym przypadku!
Resuscytacja krążeniowo – oddechowa to ogół czynności wykonywanych u poszkodowanych, u których nastąpiło przerwanie funkcji życiowych. Celem RKO jest utrzymanie stałego przepływu krwi przez serce i mózg, przywrócenie pracy układu krążenia, a także świadomości u poszkodowanego.
Szerzej o RKO, zwłaszcza praktycznym zastosowaniu napisałem w artykule – „Resuscytacja krążeniowo – oddechowa”.
W tym poście wyszczególnię przypadki, w których zaleca się lekką modyfikację RKO w celu zwiększenia skutecznej pomocy. Poniżej znajdują się 4 wyjątki w zakresie stosowania RKO.
1. Reanimacja niemowląt
- sprawdzenie przytomności poprzez lekkie uderzenie w stópkę,
- uciśnięcia klatki 2 palcami,
- wdechy usta-nos,
- stosunek uciśnięć/wdechów 3:1.
2. Reanimacja dzieci (do około 8 lat)
- rozpoczynamy od 5 wdechów ratowniczych,
- uciśnięcia klatki 1 dłonią,
- stosunek uciśnięć/wdechów 15:2.
3. Reanimacja kobiet w ciąży
- pod PRAWY bok podkładamy klin (bluzę, torbę itp.), umożliwia to kontakt substancji pomiędzy płodem i matką,
- RKO jak w przypadku osoby dorosłej (30:2).
4. Reanimacja osób podtopionych i zatrutych
- rozpoczynamy od 5 wdechów ratowniczych,
- RKO zależne od wieku poszkodowanego,
- ostrożnie przy odchylaniu głowy – możliwy uraz kręgosłupa w przypadku skoku do wody
Zapamiętaj, że rozpoczęcie reanimacji we wczesnej fazie zaniku funkcji życiowych zwiększa szansę przeżycia trzykrotnie! Nie bój się więc pomagać, a jeśli w przypływie emocji zapomnisz któregoś z powyższych wyjątków zapamiętaj, że lepiej zrobić cokolwiek, niż nie zrobić nic. Stosuj podstawową RKO 30:2.